More People, More Food, Worse Water? : A Global Review of Water Pollution from Agriculture

เมื่อเปรียบเทียบกันระหว่างภาคเมือง อุตสาหกรรม และการเกษตร ภาคเกษตรเป็นแหล่งใหญ่สุดที่ผู้สร้าง/ปล่อยมลพิษทางน้ำ  ในแต่ละปีมีการใช้น้ำจืดราว 3,928 ลูกบาศก์กิโลเมตร (3,928 ล้านล้านลิตร) แต่น้ำประมาณ 44% ระเหยหรือสูญหายไปในระบบชลประทาน ที่เหลือ 2,212 ลูกบาศก์กิโลเมตรเท่านั้นที่มีการใช้และถูกปล่อยเป็นน้ำเสีย (ที่มีปัญหามลพิษ) โดยภาคเมืองปล่อยน้ำเสียราาว 330 ลูกบาศก์กิโลเมตร ภาคอุตสาหกรรมปล่อย 660 ลูกบาศก์กิโลเมตร ส่วนภาคเกษตรปล่อยน้ำเสียสูงคือ 1,260 ลูกบาศก์กิโลเมตร (32%)

น้ำเสียจากภาคเกษตรมีหลายสาเหตุ คือ

(ก) การใช้ปุ๋ย (ทั้งปุ๋ยเคมีและปุ๋ยอินทรีย์) ที่มีการใช้โดยไม่ระมัดระวัง ทำให้มีธาตุอาหารส่วนเกิน ที่ถูกชะล้างเข้าสู่ระบบน้ำผิวดินและใต้ดิน โดยเฉพาะไนโตรเจนและฟอสเฟต จากการปลูกพืชและเลี้ยงสัตว์

(ข) การใช้สารเคมีกำจัดศัตรูพืช โดยเฉพาะสารเคมีที่มีการสลายตัวช้า ซึ่งจะพบตกค้างในระบบนิเวศเป็นเวลานาน รวมทั้งระบบนิเวศน้ำจืด

(ค) เกลือ ที่ทำให้เกิดดินเค็มและน้ำเค็ม จากเกลือที่สะสมอยู่ใต้ดิน ซึ่งการจัดการระบบชลประทานที่ไม่ดีเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้เกิดปัญหาดิน/น้ำเค็มนี้

(ง) ตะกอนดิน ที่สะสมในแหล่งน้ำ ทำให้เกิดปัญหาผลกระทบต่อคุณภาพน้ำผิวดิน รวมไปถึงน้ำท่วมและมลพิษอื่นๆ

(จ) การปนเปื้อนสารอินทรีย์และจุลินทรีย์ ซึ่งมีความเสี่ยงในเรื่องของสุขภาพ (ทั้งต่อพืช สัตว์ และมนุษย์เองด้วย)

ดาวน์โหลดหนังสือได้จา [link]